(…) W mieszkania wszedł Ziomek, któremu od razu rzucił się w oczy Bob(r) nachylający się nad ceglaną doniczką.
– Hej Bob(r), co słychać ziomal?
– Bazyl, on, on… umiera! – zaszlochał Bob(r)
W pokoju weszła Kobieta, spojrzała na Bob(r)a, Ziomka, po czym powoli spytała:
– Bob(r), może ostatnim życzeniem Bazyla będzie kremacja? – z pełną powagą zadała pytanie, mrugnęła do Ziomka i dodała – przydałby mi się do zapiekanki!
– Idź precz potworze! Pochowam go w lesie, jak nakazuje tradycja! (…)
Życie Bob(r)a 